SANA VURANA SENDE VUR YANLIŞI

Elbette çocuklarımız kendini korumayı, kendini savunmayı ve hakkını aramayı öğrenmeli. Fakat, "kendini korumak" derken acaba hepimiz aynı şeyi mi kastediyoruz? Kendini korumak, sana vurana aynı şekilde tepki vermek midir? Yoksa ellerinle yüzünü kapatmak, ellerini yalnızca karşıdakini durdurmak ve uzaklaştırmak için kullanmak ve hemen oradan uzaklaşıp yardım almak mıdır? Biz okullarımızda elbette çocukların ikinci davranışı seçmesini bekliyor, bunu öğütlüyoruz. Ancak ailelerinde "Oğlum, biri sana vurursa sen de ona vur" tavsiyesini duyan çocuk, okula geldiğinde öğretmenlerinden bunun yanlış olduğunu duyuyor. Çocuklar hangisine inanmalı? Sevdiği ve güvendiği iki kişiden duyduğu farklı beklentileri hangisini seçerek karşılamalı? Peki ya çocuğunuz vurmak istemiyorsa? Anne ya da babasından böyle bir öğüt almış olan çocuk, rol model olarak gördüğü ailesinin sözünü dinlemek isteyecektir. Ancak bazı çocuklar vurma davranışının ne kadar yanlış olduğunu bilir ve vuramaz. Üstelik okullarda öğrettiğimizin tam tersi bir söylemdir. Bu durumda çocuk, çok güvendiği öğretmeniyle anne babasının söylemleri arasında seçim yapmakta zorlanacaktır. Peki ya çocuğumuzun gücü karşıdakine yetmezse? Ya da tam tersi olur ve beklediğimizin ötesinde bir şiddetle karşılık verirse? Ya bu davranışı alışkanlık haline getirir ve davranış söndürülemezse? Ya hep haklıyken vurduğu için haksız duruma düşerse? Peki ya şiddet gösterdiği için arkadaş edinmekte zorlanırsa? Çocuklar vurma davranışı ile karşılaştığında okullarda öğrettiğimiz üç temel strateji vardır:

1-Kendini koru, bir adım geri at: ellerinle yüzünü ve vücudunu koruyarak sana vurmasına izin verme. Bir adım geri at.

2-Güvenli alan: hemen oradan uzaklaş ve kendine gidebileceğin güvenli bir alan bul

3-Bir yetişkin bul: en yakın öğretmenden yardım iste

Şiddet ancak ve ancak daha fazla şiddeti doğurur. Gelin hep birlikte düşünelim; çocuğumuzun çatışma çözme ve baş etme becerilerini geliştirmeyi mi seçeceğiz, yoksa kavgacı biri olmasını mı?...